Polski ruch feministyczny

Polski ruch feministyczny narodził się w XIX wieku. Jednak ze względu na fakt, że Polska znajdowała się wówczas pod zaborami, polskie feministki w początkowym okresie swej działalności miały na celu przede wszystkim walkę z germanizacją, rusyfikacją oraz odzyskanie przez Polskę niepodległości. Dopiero pod koniec XIX wieku do tych celów dołączyła walka o cele ekonomiczne, społeczne i polityczne. Na przełomie XIX i XX wieku polskie kobiety rozpoczęły walkę o dostęp do edukacji i prawa wyborcze. Od 1887 roku polskie kobiety zrzeszone w Stowarzyszeniu Pomocy Naukowej dla Polek im. Kraszewskiego rozpoczęło walkę o umożliwienie kobietom nauki w szkołach średnich i na uniwersytetach. Efektem tej walki było otwarcie w 1896 roku bram Uniwersytetu Jagiellońskiego, a 19 lat później także Uniwersytetu Warszawskiego dla kobiet. 28 listopada 1918 roku został wydany dekret o ordynacji wyborczej do sejmu. W dekrecie tym zapisano, że w wyborach do sejmu może uczestniczyć każdy obywatel państwa polskiego, który ukończył 21 lat. Nie ma przy tym znaczenia, jakiej jest on płci. Tym samym polskie kobiety uzyskały prawo wyborcze. Pierwsze wybory, w których polskie kobiety wybierały, ale mogły być także wybierane do sejmu odbyły się 20 stycznia 1919 roku. W tych pierwszych wyborach kobiety zdobyły 6 mandatów do sejmu i 2 do senatu. Nie udało się jednak w zadowalającym stopniu rozwiązać problemu dostępu kobiet do edukacji.
Luty 9th, 2013 Feminizm Możliwość komentowania Prawo wyborcze kobiet została wyłączona