Rozwój ruchów feministycznych

Na rozwój kobiecych ruchów feministycznych w dodatnim stopniu wpłynęła I wojna światowa. Już w pierwszych latach po jej zakończeniu w wielu krajach Europy kobiety zyskały łatwiejszy dostęp do edukacji, zyskały bierne i czynne prawa wyborcze, jednak nadal w wielu sferach życia kobiety i mężczyźni byli traktowani odmiennie. Zrozumienie dla potrzeby zrównania w prawach kobiet i mężczyzn znacznie wzrosło w okresie po II wojnie światowej. Znalazło to odbicie w międzynarodowych aktach prawnych, w tym przede wszystkim w przyjętej przez ONZ Deklaracji Praw Człowieka. Prawdziwy przełom nastąpił jednak dopiero w roku 1963. UNESCO przedstawiło wówczas raport o sytuacji kobiet. Raport wyzwolił początkowo tylko dyskusje, później także konkretne czyny, które miały zapobiegać dyskryminacji kobiet. Pięć lat później nastał kolejna, druga fala feminizmu. W odróżnieniu od swoich poprzedniczek z przełomu XVIII i XIX wieku oraz w odróżnieniu od sufrażystek z XIX i XX wieku, feministki drugiej fali zajęły się głównie budową nowych społecznych struktur, które zamierzały oprzeć na zniesieniu ról tradycyjnie przypisanych do danej płci. Wtedy to zamiast słowa „dyskryminacja” zaczęto powszechnie używać słowa „seksizm”. Dziś mówimy o 3 odłamach feminizmu. Feminizmie radykalnym liberalnym i socjalistycznym. Na początku lat 90-tych XX wieku pojawiła się trzecia fala feminizmu. Trzecia fala pojawiła się po wydaniu książki R. Walker.
Luty 9th, 2013 Feminizm Możliwość komentowania Krótka historia feminizmu została wyłączona